Coraz trudniejsza sytuacja polskich producentów sprzętu medycznego

Izba POLMED zapytała członków m.in. o to, jak w okresie od stycznia 2020 do września 2022 rosnące koszty wytworzenia produktów medycznych, logistyczne czy prowadzenia działalności przełożyły się na ceny wyrobów. Najwyższe, przeciętne wzrosty kosztów – o ponad 25 proc. zanotowano w przypadku transportu międzynarodowego…

Wzrosty kosztów mają swoje bezpośrednie przełożenie na wzrost cen trwałego sprzętu medycznego, narzędzi, materiałów zużywalnych oraz serwisu (fot. Shutterstock)

Jak wynika z analizy ogólnodostępnych danych przedstawionych w raporcie INNOWO „Sektor wyrobów medycznych w Polsce”, nasz kraj znajduje się wśród państw o niskim poziomie wykorzystania wyrobów medycznych w systemie opieki zdrowotnej. Dodatkowo, obserwowany od 2020 r. wzrost cen surowców, transportu, energii, zwiększająca się inflacja oraz spadek wartości złotego, coraz mocniej dotykają sektor wyrobów medycznych. Ponadto brak dostosowania poziomu wycen świadczeń do realiów gospodarczych, może jeszcze bardziej utrudnić dostęp pacjentom do nowoczesnych wyrobów medycznych.

Według badania przeprowadzonego wśród producentów i dystrybutorów sprzętu medycznego zrzeszonych w Izbie POLMED, w ciągu minionych miesięcy o kilkadziesiąt procent wzrosły koszty energii, pracy, transportu, a także surowców wykorzystywanych do produkcji wyrobów medycznych. Również w 2023 r. prognozowany jest wzrost cen surowców, wpływających na końcowy koszt produktów, dlatego niezbędne jest wypracowanie rozwiązań, które z jednej strony umożliwią rozwój rynku i branży, z drugiej zapewnią pacjentom dostęp do wyrobów na poziomie europejskim (czytaj również: Przed sektorem wyrobów medycznych stoją duże wyzwania…).

– Z raportu „Sektor wyrobów medycznych w Polsce”, jasno wynika, że średnie wydatki na osobę na grupy usług i dóbr związanych z wykorzystaniem wyrobów medycznych (usługi laboratoryjne i obrazowania, wydatki na inne medyczne dobra nietrwałe oraz urządzenia terapeutyczne i inne medyczne dobra trwałe), sytuują Polskę poniżej średniej dla badanej grupy 22 państw OECD. Niedostosowanie poziomu wycen do realiów gospodarczych jeszcze bardziej utrudni dostęp pacjentom do nowoczesnych wyrobów medycznych, dlatego postulujemy, by wzorem np. Czech, wprowadzić rozwiązania systemowe, umożliwiające rewaluację wyceny świadczeń – podkreśla Arkadiusz Grądkowski, prezes Izby POLMED.

Dystrybutorzy sprzętu medycznego muszą bilansować część kosztów

Izba POLMED zapytała członków m.in. o to, jak w okresie od stycznia 2020 do września 2022 rosnące koszty wytworzenia produktów medycznych, logistyczne czy prowadzenia działalności przełożyły się na ceny wyrobów. Z odpowiedzi badanych dystrybutorów sprzętu medycznego wynika, że wszystkie analizowane kategorie kosztowe uległy istotnemu wzrostowi. Najwyższe, przeciętne wzrosty kosztów – o ponad 25 proc. zanotowano w przypadku transportu międzynarodowego. Ceny transferowe pozyskania wyrobu wzrosły przeciętnie o 15,7 proc., zaś koszty materiałów serwisowych i instalacyjnych średnio o 16,8 proc. Również w tym roku ankietowani dystrybutorzy spodziewają się wzrostu wszystkich wcześniej wymienionych kosztów wpływających na ostateczną cenę sprzętu. Najwyższe z nich spodziewane są w obszarach uzależnionych od rynku energii (czytaj również: Ceny refundowanych wyrobów medycznych mogą się różnić w sklepach i aptekach).

Według deklaracji dystrybutorów sprzętu medycznego od stycznia 2020 do września 2022 ceny serwisu wyrobów medycznych wzrosły o 8,6 proc., sprzętu medycznego trwałego o 10,6 proc., a w przypadku narzędzi i materiałów zużywalnych o 12,5 proc. Komentując wyniki badania, Arkadiusz Grądkowski, prezes Izby, zauważa, że taki poziom wzrostu cen oferowanych produktów jest niższy niż̇ kosztów samego produktu, logistyki oraz prowadzenia działalności:

– Wzrost cen niższy niż wzrost kosztów implikuje negatywny wpływ na rentowność sektora. Oznacza to, że dystrybutorzy wyrobów medycznych w znacznej mierze przyjęli na siebie wzrost kosztów, nie przenosząc ich czy to na placówki ochrony zdrowia, czy też na pacjentów. Nie dziwi zatem, że praktycznie wszyscy ankietowani deklarują̨ podniesienie ceny w 2023 roku. Spodziewany przeciętny wzrost cen jest wyjątkowo zgodny dla wszystkich grup i mieści się
w przedziale 9,9 – 10,5 proc.

Coraz trudniejsza sytuacja polskich producentów sprzętu medycznego

Z kolei, jak wynika z odpowiedzi producentów zrzeszonych w Izbie POLMED, w okresie od stycznia 2020 do września 2022 składowe kosztów wytworzenia wyrobów medycznych w kraju wzrosły przeciętnie o wiele wyraźniej niż koszty samego produktu dla dystrybutorów. Najwyższy wzrost – 31,2 proc. zanotowano w przypadku kosztów materiałów, komponentów i surowców. Koszty produkcji zwiększyły się̨ o 28 proc., zaś opakowań o 27,6 proc. Podobnie jak w przypadku dystrybucji, również w obszarze produkcji w 2023 roku, spodziewany jest dalszy wzrost wszystkich składowych kosztu wytworzenia wyrobów medycznych. Według producentów najwyższy wzrost będzie dotyczył kosztów produkcji, które zwiększą się przeciętnie aż o 18,5 proc.

Wzrosty kosztów mają swoje bezpośrednie przełożenie na wzrost cen zarówno trwałego sprzętu medycznego (wzrost o 12,4 proc. w okresie od stycznia 2020 do września 2022), narzędzi, materiałów zużywalnych oraz serwisu (wzrost odpowiednio o 7 proc. i 6 proc.). Przykładowo koszty surowców, z których wytwarza się środki chłonne, wzrosły następująco: pulpy celulozowej, głównego składnika środków chłonnych, o około 60 proc., propylenu (tzw. superabsorbent wiążący wilgoć i zapach) o blisko 50 proc., polipropylenu o 30 proc., sody kaustycznej o 150 proc., a opakowań (polietylen) o 50 proc.

– Producenci zrzeszeni w Izbie POLMED przewidują, że w bieżącym roku ceny trwałego sprzętu medycznego wzrosną o 14 proc., serwisu o 14,5 proc., natomiast narzędzi, akcesoriów i materiałów zużywalnych o 7 proc. Podniesienie cen planują̨ wszyscy ankietowani producenci trwałego sprzętu medycznego, 75 proc. wytwórców narzędzi i akcesoriów oraz 60 proc. podmiotów oferujących serwis wyrobów medycznych – mówi Arkadiusz Grądkowski.

Członkowie Izby wskazują na konieczność wypracowania z Ministerstwem Zdrowia rozwiązań, które umożliwią producentom i dystrybutorom inwestycje w najwyższej jakości wyroby medyczne, co przełoży się na dostęp pacjentów do opieki na europejskim poziomie, bez konieczności ponoszenia przez nich dodatkowych kosztów.

Źródło: ŁW/IG POLMED

Artykuł sponsorowany

Redakcja mgr.farm

Palenie papierosów bardzo niebezpieczne przy antykoncepcji

25 marca 202320:27

Antykoncepcja hormonalna to bardzo popularna metoda zapobiegania niechcianej ciąży. Doustna forma tej antykoncepcji uznawana jest za bezpieczną i skuteczną, należy jednak pamiętać o pewnych ograniczeniach związanych z możliwością jej stosowania. Jakich? Odpowiedzmy na pytanie w oparciu o poniższe studium przypadku.

Do apteki zgłasza się 27-letnia pani Agnieszka w celu zrealizowania recepty na popularny preparat antykoncepcyjny dwuskładnikowy. Od 5 lat pacjentka pali elektroniczne papierosy. Wypala ich około 15 dziennie. Pacjentka ma od lekarza zalecenie – rzucić palenie. Postanowiła poszukać wsparcia w aptece, ponieważ dotychczasowe próby były nieskuteczne. Podczas wywiadu pani Agnieszka zgłasza farmaceucie niepokojące objawy takie jak: kaszel, drętwienie kończyn oraz zaczerwienienie skóry. Pacjentka wspomniana również, że ma problem z obrzękami nóg. Z przeprowadzonego przez farmaceutę krótkiego wywiadu wynika, że Pani Agnieszka może mieć problemy z chorobą zakrzepowo-zatorową.

Ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo – zatorowych i kobiet palących papierosy

Podejrzenie choroby zakrzepowo-zatorowej u pani Agnieszki zapewne ma związek z jej uzależnieniem. Palenie papierosów zwiększa bowiem ryzyko pojawienia się zakrzepów, zawału serca i udaru mózgu. Zagrożenie objawami ze strony układu krążenia jest potęgowane w związku przyjmowaną antykoncepcją hormonalną. Pani Agnieszka powinna pomyśleć o odejściu od nałogu w momencie rozpoczęcia doustnej terapii antykoncepcyjnej nawet jeśli początkowo wydawało się, że nie dotyczą jej dodatkowe czynniki ryzyka.

Do tych czynników zaliczamy wiek (powyżej 35. roku życia), otyłość, predyspozycje genetyczne czy niedawne urodzenie dziecka.

Opieka nad pacjentką rzucającą palenie

Aby obniżyć istniejące ryzyko zakrzepowo-zatorowe u kobiet stosujących antykoncepcję, warto namawiać te pacjentki do odstawienia papierosów.

Obecnie dysponujemy szeregiem sposobów na to, aby ułatwić pacjentowi zaprzestanie palenia. Do dyspozycji mamy: gumy do żucia, pastylki do ssania, plastry lub aerozole doustne zawierające nikotynę oraz leki zawierające cytyzynę, która stopniowo zmniejsza uzależnienie od nikotyny.

Nikotynowa Terapia Zastępcza daje dwukrotnie większe szanse na osiągnięcie sukcesu i zaprzestanie palenia niż rzucanie papierosów bez dodatkowego wsparcia.

Rodzaj antykoncepcji hormonalnej, a ryzyko wystąpienia działań niepożądanych

Pani Agnieszka otrzymała zalecenia przyjmowania tabletek dwuskładnikowych, które przyjmuje od 6 miesięcy. Przed zaleceniem preparatu, lekarz uprzedził panią Agnieszkę przed niebezpieczeństwem wynikającym z przyjmowania tabletek dwuskładnikowych i palenia papierosów. Pacjentka obiecała lekarzowi, że wraz z wykupieniem recepty skonsultuje się z farmaceutą z prośbą o dobór preparatu pomagającego uwolnić się od nałogu.

Antykoncepcję doustną można podzielić na dwie główne kategorie:

tabletki jednoskładnikowe – zawierające tylko progestagen
tabletki dwuskładnikowe – zawierające estrogeny i progestageny

Najczęściej przepisywane są tabletki dwuskładnikowe, które obarczone ryzykiem wystąpienia pewnych działań niepożądanych, a w szczególności związanych z zagrożeniem powstania zakrzepów krwi. Zakrzep krwi może zablokować naczynia i doprowadzić do poważnych powikłań, w także śmierci pacjentki, chociaż powikłanie to zdarza się bardzo rzadko.

WHO informuje, że w trakcie stosowania dwuskładnikowych tabletek antykoncepcyjnych, ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych zwiększa się 3-6 krotnie [2, 7].

Największe ryzyko wystąpienia tego powikłania jest w trakcie pierwszego roku stosowania złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych. Ryzyko będzie większe także w przypadku powrotu do terapii lub po przerwie wynoszącej co najmniej 4 tygodnie. Po odstawieniu tabletek antykoncepcyjnych, ryzyko zakrzepów krwi spada do poziomu dla populacji ogólnej w przeciągu kilku tygodni [5].

Interwencja farmaceuty

W przypadku pani Agnieszki przyjmującej tabletki dwuskładnikowe głównym zaleceniem jest skończenie z nałogiem. Pacjentka jest zdeterminowana, jednak potrzebuje wsparcia w zerwaniu z nałogiem. Farmaceuta w trakcie wizyty pacjentki w aptece przeprowadził konsultację, w trakcie której ustali plan stopniowego zaprzestania palenia. Wyjaśnił pacjentce na czym polega ryzyko choroby zakrzepowo – zatorowej oraz zalecił jej włączenie Nikotynowej Terapii Zastępczej. Pozwoli ona stopniowo zmniejszać głód nikotynowy, przy jednoczesnym zmniejszaniu ryzyka powstania zakrzepów. Zalecona terapia jest dostępna w różnych wariantach: pastylki do ssania, gumy do żucia, aerozole doustne lub systemy transdermalne [3,4].

Po krótkim wyjaśnieniu na czym polega każda z metod, pani Agnieszka podjęła decyzję o terapii plastrami, które dostarczą stałą dawkę nikotyny przez około 16 godzin. Dodatkowo pacjentka zdecydowała się zakupić gumy do żucia z niską zawartością nikotyny (2mg), ponieważ obawia się sytuacji zajadania stresu związanego z rzuceniem palenia.[6] Farmaceuta poinformował pacjentkę o możliwości wystąpienia działań niepożądanych takich jak suchość w ustach, zaburzenia snu, czy też kaszel.

Literatura