Ile lat trwają studia farmaceutyczne w Indonezji?

W Indonezji studiujemy łącznie 5 lat. Studia składają się z 4 lat, po ukończeniu których otrzymujemy tytuł licencjata i piątego roku, którego ukończenie daje tytuł zawodowy (APT). Aby uzyskać tytuł zawodowy, konieczne jest zdanie testu, który przeprowadzają uczelnie. Po jego zaliczeniu studenci stają się licencjonowanymi farmaceutami z pełnym prawem wykonywania zawodu.

Jednak począwszy od 2017 r Indonezyjskie Stowarzyszenie Farmaceutów [odpowiednik Naczelnej Izby Aptekarskiej – przyp. red.] planuje wprowadzenie krajowych testów online, których zaliczenie będzie równoznaczne z uzyskaniem prawa wykonywania zawodu.

Jaki asortyment znajduje się w indonezyjskich aptekach?

Wyposażenie apteki zależy przede wszystkim od tego, w jakiej lokalizacji się znajduje. Dla przykładu w mojej lokalizacji ze względu na bliskość lokalnego warsztatu, czy magazynu materiałów budowlanych, dysponuję dużą ilością materiałów opatrunkowych i środków pierwszej pomocy. Ponadto jednorazowe maski czy kremy z filtrem UV dla osób podróżujących na motocyklach – to najpopularniejszy środek transport w Indonezji. Poza tym, kosmetyki do pielęgnacji twarzy oraz leki bez recepty.

W jakim wymiarze pracy pracujesz?

Godziny pracy farmaceutów w Indonezji różnią się w zależności od ich miejsca pracy. W szpitalu i niektórych aptekach obowiązuje zmianowy system pracy. Jedna zmiana trwa około 8 godzin, co daje 40-48 godzin tygodniowo. Ale są także apteki, które pracują na przykład od 9:00 do 22:00.

A ile zarabiają farmaceuci w Indonezji?

Wynagrodzenie zależy od prowincji, w jakiej zamieszkują farmaceuci. Wpływ na jego wysokość jest zależna zarówno od minimalnego wynagrodzenia prowincjonalnego, jak i od regulacji dostarczonych przez prowincjonalne indonezyjskie stowarzyszenia farmaceutów [odpowiedniki naszych okręgowych izb aptekarskich – przyp. red.].

Czy farmaceuci mogą poszerzać swoje kwalifikacje i uprawnienia, na przykład o wypisywanie recept?

Do dziś wypisywanie recept jest przywilejem wyłącznie lekarzy. Farmaceuta wciąż nie ma prawa wypisać pacjentowi recepty samodzielnie.

Czy w tym zawodzie pracuje w Indonezji więcej kobiet czy mężczyzn?

W Indonezji zarejestrowanych jest 54 000 farmaceutów. Wśród nich 12 400 to mężczyźni, a 42 400 to kobiety. Co daje nam współczynnik 1:3,4.

Kto może być właścicielem apteki w Indonezji?

Nie, w Indonezji nie ma prawa, które reguluje, kto może być właścicielem apteki. Osoba taka nie musi mieć wykształcenia farmaceutycznego.

A czy w indonezyjskich aptekach pracują technicy farmaceutyczni?

Pojęcie technika farmaceutycznego nie jest znanym terminem w Indonezji. W naszym kraju mamy głównych farmaceutów (kierowników) i innych farmaceutów, którzy pomagają głównemu farmaceucie w jego zadaniach (najczęściej w szpitalach).

Drugi farmaceuta zazwyczaj wspiera go wykonując dokładnie takie zadanie, jakie ma kierownik – m. in. przygotowuje leki lub podaje informację o leku pacjentowi. Wynika to z liczby pacjentów, których nie byłby w stanie obsłużyć jeden farmaceuta.

Czy farmaceutów w Indonezji obowiązuje klauzula sumienia? Czy możecie odmówić wydania leku pacjentowi uzasadniając to względami etycznymi lub religijnymi?

Tak, pracujemy w oparciu o przysięgę farmaceuty, zgodnie z etyką. Zatem, gdy ktoś ma zamiar zakupić lek do celów niemedycznych lub innych podejrzanych powodów mamy prawo odmówić ich wydania.

Czy mogłabyś w skrócie opisać działanie systemu refundacji leków w Indonezji?

Istnieją trzy systemu. Pierwszy to narodowe ubezpieczenia zdrowotne - obywatele opłacają je miesięczne w zależności od ich zdolności finansowych (podzielone na 3 klasy) i mogą się oni na nie powoływać w przypadku konieczności opłacania kosztów leczenia. Drugim jest Agencja Ubezpieczeń Społecznych dla Pracowników (firma pomaga opłacać swoim pracownikom płacić ± 7% opłaty ubezpieczeniowej, a reszta jest płacona przez pracowników w zależności od ich zdolności finansowych). Jest też możliwość leczenia prywatnego, gdy pacjenci pokrywają koszty swojego leczenia samodzielnie.

W Polsce dużym problemem jest brak dostępu aptek do ważnych leków. Jak to wygląda w Indonezji?

Tak, czasami jest to spowodowane zbyt dużą liczbą żądań dla różnych marek w odniesieniu do niektórych leków.

Z jakimi problemami borykają się farmaceuci w Twoim kraju?

Najbardziej doskwiera nam ignorancja pacjentów w stosunku do informacji przekazywanych przez farmaceutów. Mamy też trudności w dochodzeniu prawa do ubezpieczenia zdrowotnego w niektórych przypadkach.