Nic nikomu nie zabrano. Po prostu tego nie było .Uteperowano jedynie nosy cwaniakom

Tak, a z niektórymi technicznymi było mnostwo problemów .. np „magister Anna Kowalska, tech farm”

Technik farmaceutyczny to bardzo pożyteczny zawód, nasza współpraca może i często układa się bardzo dobrze. Próba zacierania uprawnień między nami nie pomaga nam, ani pacjentom. Technik nie może wydawać niektórych leków. Dodam, że odpowiedzialność zawodowa farmaceuty obecnego w aptece powinna być bardziej zaznaczona - dzięki temu każdy będzie miał określoną rolę, i będzie ją wypełniał.

Farmaceuta w najbliższej przyszłości powinien zacząć imiennie sprawdzać recepty po technikach w dniu ich realizacji, bo technicy nie mają PWZ, a w razie błędu technika, która powinien za niego odpowiadać (zawodowo), oczywiście w uzasadniony zakresie - dziś odpowiada Bogu Ducha winny kierownik. Poza tym pacjenci z receptą powinni liczyć na to, że jeśli na podstawie danych z recepty i innych danych o pacjencie posiadanych przez aptekę, w tym o wydanych mu ostatnio lekach (oczywiście bez wywiadu), apteka jest w stanie wykryć ryzyko problemu lekowego, to zostanie ono wykryte, i farmaceuta podejmie odpowiednie działania. W przypadku przynajmniej niektórych pacjentów farmaceuta powinien imiennie sprawdzić to ryzyko, np. u pacjentów, którzy dany lek w danej aptece wykupują pierwszy raz.

Polecam szczególnie ostatni akapit http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=060B8523&view=6 Odpowiedź na zapytanie nr 6712 w sprawie nowelizacji Prawa farmaceutycznego Odpowiadający: podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia Marcin Czech Warszawa, 11-06-2018 Szanowny Panie Marszałku, w odpowiedzi na zapytanie nr 6712 Pani Poseł Krystyny Wróblewskiej w sprawie projektowanej zmiany przepisu art. 91 w ustawie Prawo farmaceutyczne, uprzejmie informuję co następuje. Na wstępie należy podkreślić, że zmiany ustawy - Prawo farmaceutyczne, zwanej dalej „ustawą nowelizującą” nie niosą ze sobą niebezpieczeństwa likwidacji punktów aptecznych i utraty dostępu do produktów leczniczych na terenach wiejskich. Pomimo wielokrotnie składanych przez resort wyjaśnień przedstawiciele Izby Gospodarczej Punktów Aptecznych i Aptek nadal przedstawiają opinie niezgodne z obowiązującym aktualnym stanem prawnym. Przepis art. 91 ust. 1 ustawy nowelizowanej funkcjonuje w niezmienionym brzmieniu od początku istnienia tej ustawy opublikowanej w Dz. U. z 2001 r. Nr 126 poz. 1381. Zatem co najmniej od 17 lat, na podstawie jednego przepisu, technik farmaceutyczny nie jest uprawniony do wydawania z aptek określonych grup leków. Przepis ten, cytowany wprost, stanowi: „Technik farmaceutyczny, posiadający dwuletnią praktykę w aptece w pełnym wymiarze czasu pracy, może wykonywać w aptece czynności fachowe polegające na sporządzaniu, wytwarzaniu, wydawaniu produktów leczniczych i wyrobów medycznych, z wyjątkiem produktów leczniczych mających w swoim składzie: 1) substancje bardzo silnie działające określone w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) substancje odurzające, 3) substancje psychotropowe grupy I-P oraz II-P - określone w odrębnych przepisach.”. Projektowana zmiana wprowadzi w pkt 1) zamiast słów: „określone w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”, słowa: „określone w Farmakopei Polskiej”. W kontekście zacytowanego brzmienia przepisu nasuwa się naturalne pytanie o to, czym faktycznie są substancje bardzo silnie działające z grupy A (venena – trucizny). Otóż są to substancje, których indeks terapeutyczny jest mały (mała różnica pomiędzy dawką terapeutyczną a dawką śmiertelną). Substancje te nazwę „trucizny” zawdzięczają temu, że nawet mała ich ilość zastosowana ponad dawkę zaleconą, może mieć bardzo negatywne skutki zdrowotne, ze zgonem włącznie w sytuacjach skrajnych. Ta szczególna cecha trucizn obliguje osoby, które mają z nią styczność, do zachowania szczególnej ostrożności zarówno w kontekście właściwego dawkowania, sposobu podawania, łączenia z innymi lekami oraz do udzielenia właściwej i pełnej informacji pacjentowi. Należy pamiętać, że pacjent również musi wyjść z apteki ze świadomością jakiego rodzaju produkt właśnie otrzymał. W związku ze specyfiką substancji, z jaką mamy do czynienia, uprawnionym do dyspensowania leku zawierającego truciznę czyli substancję bardzo silnie działającą może być wyłącznie wykwalifikowany farmaceuta z prawem wykonywania zawodu, gdyż w ocenie Ministra Zdrowia i z punktu widzenia realizowanej przez niego polityki zdrowotnej nastawionej na bezpieczeństwo pacjentów, tylko farmaceuta jest przygotowany merytorycznie do operowania takimi substancjami, zarówno w lekach gotowych, jak również w ramach sporządzania leków recepturowych. Niezbędna w tym względzie wiedza jest przekazywana studentom – przyszłym farmaceutom wyłącznie na studiach farmaceutycznych. W ramach kształcenia policealnego techników farmaceutycznych nie jest pozyskiwana wiedza w tym zakresie. Stąd też konsekwentnie od wielu lat przez resort zdrowia podtrzymywany jest pogląd, zgodnie z którym leki zawierające trucizny, czyli substancje bardzo silnie działające, mogą być dyspensowane (jak również sporządzane) w aptekach wyłącznie przez farmaceutów z tytułem co najmniej magistra farmacji. Dlatego też w wydanym na podstawie art. 71 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2009 r. w sprawie kryteriów klasyfikacji produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 24, poz. 151, ze zm.) w załączniku nr 1, w którym określono kryteria klasyfikacji produktów leczniczych do wykazu produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu w punktach aptecznych ustalono, że w wykazie produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu w punktach aptecznych umieszcza się produkty lecznicze posiadające pozwolenie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lub 2 oraz art. 4a ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, z wyjątkiem produktów leczniczych zawierających substancje czynne umieszczone w wykazie A (venena - trucizny) Farmakopei Polskiej, z wyjątkiem tych, którym nadano kategorię dostępności OTC. Należy dodać, że w punktach aptecznych – co do zasady – zatrudnieni są tylko technicy farmaceutyczni. Poprzez ograniczenie zezwolenia na obrót w punktach aptecznych substancjami z grupy trucizn pośrednio wskazano, że technik farmaceutyczny nie jest uprawniony do ich dyspensowania. Inaczej mówiąc brak uprawnienia techników do operowania truciznami był przyczyną wprowadzenia zakazu ich obrotu w placówkach zatrudniających prawie wyłącznie techników farmaceutycznych. Należy wszakże poczynić w tym względzie pewne zastrzeżenie, że kierując się postulatami racjonalności działania, minister zdrowia uznaje, że powyższe ograniczenie nie powinno być rozciągane na leki o kategorii dostępności – wydawane bez przepisu lekarza – OTC. Motywacją dla takiego, a nie innego podejścia do omawianej kwestii, jest dwojakiej natury, i tak: obecne brzmienie art. 91 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizowanej, tj. fakt, że nie zawiera on wyłączenia dla leków OTC, wynika wyłącznie z faktu, że w czasie kiedy przepis ten powstawał w 2001 r. nie było w obrocie na rynku krajowym leków o tej kategorii dostępności, które zawierałyby trucizny, czyli substancje bardzo silnie działające; w okresie ostatnich kilkunastu lat na rynku pojawiły się leki zawierające substancje bardzo silnie działające, którym nadano kategorię dostępności OTC. Kilka z nich, wobec faktu posiadania tejże kategorii dostępności, jest powszechnie dostępnych także w tzw. „obrocie pozaaptecznym” czyli sklepach zielarsko-medycznych, sklepach specjalistycznego zaopatrzenia medycznego i sklepach ogólnodostępnych. Podważa to sens utrzymywania omawianego ograniczenia dla techników farmaceutycznych w aptekach ogólnodostępnych bez baczenia na kontekst i realia rynkowe. W tym sensie stanowisko Ministra Zdrowia można uznać za głos rozsądku determinowany zmianami, jakie zaszły w prawie i jakie dotknęły realiów rynkowych w czasie przeszło półtorej dekady od czasu ukonstytuowania się przepisów ustawy nowelizowanej. Ukonstytuowanie wykazu w Farmakopei Polskiej jako źródle informacji odnośnie trucizn (czyli substancji bardzo silnie działających) miało jakoby być przedmiotem rzekomego ograniczenia praw, których technicy farmaceutyczni – zgodnie z linią prezentowaną przez Ministra Zdrowia, nie posiadają i nigdy nie posiadali (przynajmniej pod reżimem art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne). W tym konkretnym zakresie oczywistym jest, że informacja w Farmakopei Polskiej (w której faktycznie określony jest rzeczony wykaz) jest to ta sama informacja, która zawarta była w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który nadal w analizowanym przepisie – w jego obowiązującym kształcie – jest wskazany jako źródło informacji o substancjach bardzo silnie działających i istotnie – w tym aspekcie pozostaje nieaktualny. Od kilku bowiem lat Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych nie określa wykaz trucizn, czyli substancji bardzo silnie działających (takich jak np.: atropina, adrenalina, misoprostol, pilocarpina, vinblastyna), w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast ten sam organ publikuje ten wykaz w ramach Farmakopei Polskiej. Proponowana zmiana przepisu art. 91 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne miała na celu jedynie dostosowanie przedmiotowego przepisu do aktualnej rzeczywistości poprzez uaktualnienie wskazania miejsca usytuowania omawianego wykazu. Dlatego też Minister Zdrowia nigdy nie podzieli pokutującego w środowisku techników farmaceutycznych poglądu, że fakt innego, niż wynika to z omawianego przepisu prawa, umiejscowienia wykazu substancji bardzo silnie działających, stanowi dla techników farmaceutycznych podstawę do twierdzenia o zwolnieniu przedstawicieli tego zawodu z zakazu sporządzania i wydawania leków zawierających substancję o takim charakterze. Niezmiennie od 2001 r. istota przepisu art. 91 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne sprowadza się do tego, że technik farmaceutyczny nie może wydawać pacjentom całego spektrum leków zawierających trucizny (poza – jak wyżej wskazano – OTC) i z tego punktu widzenia, to gdzie wykaz tychże trucizn jest określony, należy traktować jako sprawę marginalną (a nie jako aspekt kluczowy w omawianym przepisie). Tym bardziej, że wszyscy pracownicy aptek, zarówno farmaceuci, jak i technicy farmaceutyczni doskonale wiedzą gdzie wykaz ten jest określony i jaka jest jego zawartość. Przy czym dotyczy to wszystkich techników farmaceutycznych, tych wykonujących swój zawód w aptekach i tych w punktach aptecznych. Innymi słowy, w ocenie Ministra Zdrowia ważny jest zakaz i jego dyspozycja, natomiast brak tożsamości miejsca publikacji wykazu z miejscem określonym w przepisie, jest w kontekście celu jaki legł u podstaw omawianego przepisu – irrelewantne. Próba twierdzenia, że zakaz nie obowiązuje z powyżej opisanych powodów, wydaje się być daleko posuniętą próbą obejścia zakazu z uwagi na względy nieistotne z punktu widzenia dobra pacjenta. Z uwagi na pryncypia zdrowia publicznego, wszędzie na świecie postępowanie z trucizną jaką jest np. atropina odbywa się z respektem dla potencjalnych skutków zastosowania tej substancji w sposób nieumiejętny, co można również określić mianem należytej staranności, czy wręcz zwykłą odpowiedzialnością. Postępowanie z truciznami musi być zawsze podbudowane wiedzą, w związku z czym ze względów ostrożnościowych w całym cywilizowanym świecie kontakt z tego typu substancjami (niezależnie czy w postaci surowca farmaceutycznego, czy w postaci leku) powierza się wyłącznie osobom posiadającym stosowne fachowe kwalifikacje. Tego oczywistego faktu nie neguje się w większości państw wysoko rozwiniętych, a wręcz podnosi się kluczową w tym względzie rolę fachowców, jakimi są farmaceuci. Przedstawiciele Izby Gospodarczej Właścicieli Punktów Aptecznych i Aptek oczekują powrotu systemu funkcjonowania aptek jaki obowiązywał wiele lat temu. Aptekarstwo polskie zmierza natomiast ku nowoczesności. Na skutek rozwoju zarówno medycyny, jak i farmacji, przed aptekarstwem postawiono nowe wyzwania. Całościowa opieka nad pacjentem i farmakoterapia, wymagają od placówek ochrony zdrowia (w tym aptek), systematycznego inwestowania w rozwój sił i środków opartych o wiedzę naukową. Żeby sprostać temu wyzwaniu, aptekarstwo polskie nie może się cofać do czasów zamierzchłych (gdy zawód technika farmaceutycznego dominował), a musi prezentować postawę przyszłościową. A ta wymaga coraz większych nakładów wiedzy w związku z postępem naukowym. Odnosząc się bezpośrednio do informacji, w której przedstawiciele Izby Gospodarczej Punktów Aptecznych i Aptek wskazują na produkty, których obrót w punktach aptecznych będzie rzekomo zakazany ze względu na nowelizacje art. 91 ustawy Prawo farmaceutyczne poniżej dementuję te informacje. syrop na kaszel Stodal - jest produktem homeopatycznym, nie zawiera substancji bardzo silnie działających i będzie mógł być przedmiotem obrotu w punktach aptecznych po wejściu w życie znowelizowanego przepisu art. 91 ustawy Prawo farmaceutyczne tabletki przeciwkaszlowe Thiocodin – lek zawiera substancję czynną kodeina, której sprzedaż została ograniczona ze względu na zidentyfikowane częste stosowanie kodeiny w celach niemedycznych, w celach odurzania się. Jednocześnie należy zauważyć, że kodeina nie należy do substancji bardzo silnie działających, więc jej obrót w punktach aptecznych nie podlega regulacji przepisu art. 91 ustawy Prawo farmaceutyczne. W przedmiotowym zakresie obowiązuje przepis art. 71a ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2211, z późn. zm.) oraz przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie wykazu substancji o działaniu psychoaktywnym oraz maksymalnego poziomu ich zawartości w produkcie leczniczym, stanowiącego ograniczenie w wydawaniu produktów leczniczych w ramach jednorazowej sprzedaży (Dz. U. z 2016 r. poz. 2189). Maksymalna zawartość substancji we wszystkich występujących solach, włączając w to sole estrów, eterów i izomerów, jeżeli istnienie takich soli jest możliwe w produkcie leczniczym stanowiącym przedmiot jednorazowej sprzedaży w przypadku kodeiny wynosi 240 mg. W związku z powyższym każda ilość kodeiny większa niż 240 mg, wydawana w ramach jednorazowej sprzedaży w aptekach i punktach aptecznych wymaga recepty. Lek Thiocodin w jednej tabletce zawiera 15 mg kodeiny. Dopuszczone do obrotu w Polsce zostały trzy wielkości opakowań tego leku: opakowanie kod EAN zawartość kodeiny w opakowaniu 10 tabl 5909990240012 150 mg 16 tabl 5908235400136 240 mg 20 tabl 5908235400051 300 mg W związku z powyższym opakowanie zawierające 10 tabletek i 16 tabletek może być przedmiotem jednorazowej sprzedaży bez recepty zarówno w aptece jak i punkcie aptecznym. Natomiast sprzedaż opakowania 20 tabletkowego wymaga okazania recepty w aptece i w punkcie aptecznym. Lioton żel – zawiera substancję czynną heparinum natricum, która należy do wykazu substancji bardzo silnie działających. Niemniej wszystkie wielkości opakowań dopuszczone do obrotu w Polsce czyli 20 g, 30 g, 50 g oraz 100 g posiadają kategorię dostępności wydawane bez recepty lekarskiej (OTC). W związku z tym na podstawie przepisów przywołanego powyżej rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2009 r. w sprawie kryteriów klasyfikacji produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych oraz biorąc pod uwagę złożone powyżej wyjaśnienia lek ten będzie mógł być przedmiotem obrotu w punktach aptecznych oraz będzie mógł być wydawany przez techników farmaceutycznych po wejściu w życie zmienionego przepisu art. 91 ustawy - Prawo farmaceutyczne. Z poważaniem Z upoważnienia MINISTRA ZDROWIA PODSEKRETARZ STANU Marcin Czech

Ile to już razy było mówione/pisane, że to rozstrzygnie uprawnienia technika